Pop

Soms overvalt me opeens een muzikale wanhoop, als de hypes van deze maand me koud blijken te laten. Ik merk dat ik dan terugval op de oercategorie van namen voor een popgroep, als was het een soort keurmerk: de zogeheten ’the’-bands. Zoals in: The Beatles en The Rolling Stones. Toevallig de enige twee bands waarbij ik van de krant waar ik vroeger werkte de ’the’ mocht vervangen door ‘de’, maar dit terzijde. Er gaat iets troostends, iets vertrouwds uit van ’the’-bands. Ik meen dat het geen toeval is dat de rock-‘n-roll begin deze eeuw gered werd door bands wier beider namen met het voorvoegsel beginnen: The White Stripes en The Strokes. The – het kon gewoon niet anders.

Inmiddels zijn The White Stripes uit elkaar. Ik merk dat velen wensen dat The Strokes hetzelfde hadden gedaan, maar ik blijf maar supporter van de band. Tegen beter weten in misschien wel. Ik betrap me er soms op dat ik wakker word met een liedje van de door anderen als een stuk vullis beschouwde soloplaat van...