<div class="lead">
Chandler Bing versus Steven Avery: er is een hoop veranderd op ons beeldscherm.
</div>
De cast van Friends <a href="http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/tv/news/friends-cast-reunion-confirmed-for-two-hour-special-a6810666.html" target="_blank">komt</a> weer op televisie, werd deze week bekend, in een speciale uitzending om televisieregisseur James Borrows (die al vijf decennia zo&#8217;n beetje elke sitcom <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/James_Burrows" target="_blank">regisseert</a> die je maar kunt bedenken, van Cheers tot Friends, van Dharma &amp; Greg tot The Big Bang Theory) te eren.  Dit is groot nieuws, want er wordt al jaren handenwringend uitgekeken naar het moment dat de lichamen van Joey, Phoebe, Rachel, Monica en Ross (Chandler zal er helaas <a href="http://time.com/4181510/friends-reunion-matthew-perry/" target="_blank">niet</a> bij zijn, hij is te druk met een toneelstuk) eindelijk weer eens dicht genoeg bij elkaar komen om in een <a href="http://i1.mirror.co.uk/incoming/article4283069.ece/ALTERNATES/s1023/Friends.jpg" target="_blank">ongemakkelijk</a> <a href="http://img.youtube.com/vi/9yq2rruTeLI/0.jpg" target="_blank">treintje</a> te <a href="http://a.abcnews.go.com/images/Entertainment/GTY_friends_kab_141231_31x13_1600.jpg" target="_blank">poseren</a>.
Friends was dan ook, zelfs in een tijd van gezellige televisie, een ongekend gezellige serie. Dezelfde personages, dezelfde sets, dezelfde grapjes: het bleef negen jaar elke aflevering een knus feest van herkenning. Friends <a href="http://time.com/88806/friends-10th-anniversary-unrealistic/" target="_blank">zadelde</a> een hele generatie op met de onrealistische verwachting dat ze hun hele volwassen leven op een comfortabele bank cappuccino&#8217;s konden drinken uit kleurrijke over-sized mokken, lachend hun gevarieerde sekslevens besprekend met vrienden die al even aantrekkelijk als ongecompliceerd zijn. En als er al problemen zijn, worden die altijd binnen gemiddeld 22 minuten weer opgelost.
In het licht van de aangekondigde Friends-reünie lijkt het contrast tussen de herenigde televisiehelden en de hitserie van dit moment nog eens extra groot. In Making a Murderer, de tiendelige documentaire die wordt uitgezonden op Netflix, volgen we geen fictieve vriendengroep in een gemoedelijk café, maar een echte man die wordt verdacht van echte, gruwelijke misdaden. Steven Avery, de potentiële crimineel, zat 18 jaar onterecht in de gevangenis vanwege een gewelddadige verkrachting. Na zijn vrijlating wordt hij al snel weer gearresteerd, dit keer voor de moord op een 25-jarige fotografe.
Als kijker kun je tien afleveringen lang je hersens pijnigen over de vraag of Steve schuldig is, of dat hij er door de lokale politie – die nog een appeltje met hem te schillen had – is ingeluisd. En dat is nog niet zo makkelijk. Dit is dan wel een documentaire over echte mensen, je kunt als kijker je film-logica niet zomaar uitzetten.
Steven&#8217;s ouders, bijvoorbeeld, zien eruit alsof ze tot leven gekomen Efteling-prullenbakken zijn, zo als ze samen zitten te giechelen om een diabetes-grapje of hun piepkleine hondje stukjes van hun hamburger voeren. Dit zijn geen mensen die een moordenaar hebben opgevoed, denk je dan. Steven wordt verdedigd door een innemend en <a href="http://www.bustle.com/articles/134884-is-dean-strang-single-the-making-a-murderer-lawyer-is-about-to-break-your-heart" target="_blank">aantrekkelijk</a> nonchalant advocatenduo, die hun krachtige speeches leveren terwijl ze door de rechtszaal lopen met hun handen in hun broekzak. In een film verliezen dit soort advocaten nooit een zaak.
De plaatselijke sheriffs, sergeants en vermoeide lieutenants zien er daarentegen uit alsof ze speciaal gecast zijn voor de rol van &#8216;incompetente politieagent.&#8217; En ook de aanklager, met zijn sarcastisch opgeheven wenkbrauw en hoge stem, lijkt uiterst onsympathiek.
Maar het verloopt niet zoals in een film. Het probleem wordt niet <a href="http://www.rollingstone.com/tv/news/making-a-murderer-10-questions-we-still-have-20160107" target="_blank">opgelost</a>. De serie heeft een akelig open einde; het verhaal gaat nu verder in het echte leven en in de <a href="http://variety.com/2016/tv/columns/making-a-murderer-nancy-grace-steven-avery-guilty-hln-1201680526/" target="_blank">media</a>, die <a href="http://www.theguardian.com/commentisfree/2016/jan/13/spoiler-statute-limitations-making-a-murderer-netflix" target="_blank">nu</a> om de <a href="http://www.huffingtonpost.com/entry/making-a-murderer-convicts-half-brother-releases-rap-track_5696c73ce4b0ce496423234c?utm_hp_ref=crime&amp;ir=Crime&amp;section=crime" target="_blank">haverklap</a> over <a href="http://www.rollingstone.com/tv/news/making-a-murderer-why-did-steven-averys-ex-fiancee-turn-on-him-20160114" target="_blank">Steve</a>n en zijn <a href="http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/tv/news/making-a-murderer-all-the-evidence-against-steven-avery-the-netflic-show-missed-out-a6807961.html" target="_blank">zaak</a> berichten. Making a Murderer is wellicht wel het begin van een nieuw televisietijdperk, waarin het leven en fictie in elkaar overlopen, waarin alle narigheid écht gebeurd is, en waarin niemand meer weet wie er goed of slecht is. Geen troostend escapisme meer op tv; alleen de harde, kille werkelijkheid van de verdorven wereld waarin we leven.
We zullen onze Friends nog wel een tijdje blijven missen.

Gerelateerd