Nederland wordt steeds gevoeliger voor dierensentiment. Allemaal tot daaraan toe, maar mensen komen voor veel dierenliefhebbers op de tweede plaats. En dat verdient argwaan.

Vooropgesteld: ik ben jarenlang vegetariër geweest. En nog altijd vermijd ik varkensvlees, laat staan dat ik een gerecht als foie gras of verse kreeft tot me neem.

Dieren netjes behandelen behoort in mijn ogen tot het pakket dat wij beschaving noemen. Dat ook wat dat betreft het paradijs nog lang niet daar is, dat de wetgeving altijd beter kan – ik zeg het mijn dierenvrienden graag na.

Maar het sentiment dat dit land de laatste jaren tentoonspreidt voor alles wat vleugels, pels, poten of staart bezit, bevalt me heel matig. Nog minder bevalt me dat wij van de media daar zo klakkeloos in meegaan.

Ooit waren berichten uit het dierenrijk immers het exclusieve domein van de regionale pers, en van kranten als De Telegraaf en het AD. Alleen in de zomermaanden sloop ook elders wel eens een eikenprocessierups of...