Pop

Een muzikant van faam die trots is op zijn afkomst van het Amerikaanse platteland, waar nieuwe dingen nog altijd traag tot de mensen komen, vertrouwde mij ooit met een glimlach op zijn gezicht toe dat hij eerder foto’s van punkrockers had gezien dan dat hij hun muziek had gehoord. De foto’s waren genoeg geweest: in zijn hoofd had hij al een hele voorstelling van zaken gemaakt. Later volgde het werkelijke product, maar zo goed, zo hemelbestormend als in zijn hoofd, bleek punkrock in werkelijkheid niet te zijn.

Ik weet niet welke band er op de foto’s stond, misschien waren het er zelfs meer dan één, maar ik heb er wel een voorstelling van. In mijn verbeelding zag hij niet de provocerende mombakkes van Johnny Rotten of de uitgestreken smoel van sliert Joey Ramone – de archetypen van punkrock. Nee, het moet een plaatje zijn geweest van de vier keurige jongemannen die ooit samen Wire begonnen. Gezichtsloze mannen van een ondefinieerbare leeftijd, gehuld in kleren die ik niet kan...