En wat nu, Obama? De gestolen overwinning van president Ahmadinejad maakt de zaak er niet gemakkelijker op. Obama begon juist een beetje te bewegen, zoals dat heet in onderhandelingsjargon. Hij heeft voorzichtig voorgesteld om met Iran te onderhandelen over het lastige atoomdossier.

Eerst liet hij weten dat Amerika niet langer als toehoorder zou aanzien hoe Europa sjorde aan het Iraanse ‘nee’ tegen stopzetting van het nucleaire programma. De Iraanse worstelaar won het van de Europese touwtrekker: het antwoord uit Teheran was steeds méér ultracentrifuges (nu vijfduizend) en méér raketproeven.

Toen liet Obama zich ontvallen dat Iran een prachtland is dat zijn uraniumverrijking misschien niet direct zou hoeven te stoppen als de onderhandelingen op gang zouden komen. En nog iets toeschietelijker werd hij toen hij Iran zelfs het recht gunde op ‘toegang tot’ vreedzame nucleaire energie, iets wat voorganger Bush niet over zijn lippen kon krijgen.

Het enige dat Iran...