Interview Patricia van Mierlo

‘Ik kwam bij uitgeverij Cargo via een vriendin die al bij De Bezige Bij publiceerde. Men zocht spannende verhalen van vrouwelijke auteurs. Toen ze belden, was het boek niet meer dan een grove schets voor een filmscript: brave huisvader raakt via zijn Colombiaanse adoptiekind verstrikt in de machinaties van een drugskartel dat opereert in Nederland. De brave vader werd een getraumatiseerde nepmoeder met een strafblad. Het idee hierachter was dat Isa – mijn hoofdpersoon – tussen twee vuren komt te zitten als ze uiteindelijk vlucht met haar adoptiekind. Enerzijds zijn daar de killers van het kartel, aan de andere kant Justitie en kinderbescherming, die haar zien als een labiele kidnapster.

Het schrijven van De namen van Maria duurde twee jaar, dubbel zo lang als voorzien. Aanvankelijk leek het haalbaar dat ik wekelijks de tekst van een nieuw hoofdstuk zou aanleveren. Pure hoogmoed. Ik wilde veel te veel tegelijk: een zedenroman schrijven over de mores van...