Het was een buitengewoon suffe straat. De paar mensen die bij me op bezoek kwamen, moest ik een uitgebreide routebeschrijving geven, anders wisten ze het niet te vinden. Ook mensen die hun hele leven in Amsterdam hadden gewoond: geen idee.

Huizenblokken van na de oorlog, waarvan de onderste appartementen gebouwd waren voor grote gezinnen, die toen nog van Hollandse makelij waren. Later kwamen er andere grote gezinnen terecht, Marokkaanse. Toen ik eind jaren zeventig mijn eerste studentenkamer betrok, deed ik dat bij mevrouw V.d. H., moederziel alleen achtergebleven in de vijfkamerflat waar ze ooit met haar man en kinderen woonde. Hospita, kamerhuur. Meisjesbezoek na tienen was verboden – geen probleem. De jongens die bij mij over de vloer kwamen, vond ze stuk voor stuk lieverds.
Het enige dat ik er deed, was slapen en zelfs dat meestal niet. Er was een afhaalchinees op het plein vlakbij, en een bioscoop waar alleen kungfu-films draaiden. Mevrouw V.d. H.
heb ik toen wel eens...