Film

Niemand filmt als Werner Herzog. In zijn lange carrière heeft de Duitser zich nooit iets aangetrokken van commerciële overwegingen of filmische modes. Hij gaat stug verder op de ingeslagen weg. Die brengt hem naar de meest onherbergzame plekken op aarde, waar koppige, van onwaarschijnlijke dromen vervulde eenlingen een existentiële strijd aangaan met de elementen. Herzog heeft weinig op met de maatschappij, met haar opgelegde normen en regels, maar romantiseert de wildernis niet. De natuur is bij hem overweldigend en dodelijk. Van het Amazonegebied (Aguirre, der Zorn Gottes, 1972) tot de Vietnamese jungle (Little Dieter Needs to Fly, 1997), van grizzlyberen in Alaska (Grizzly Man, 2005) tot de woestijn van Koeweit (Lessons of Darkness, 1992).

Daarom kon de bijna zeventigjarige Herzog geen nee zeggen toen hij op Antarctica mocht filmen. Net als overal richt hij zich in de documentaire Encounters at the End of the World vooral op de mensen, bewoners van een Zuidpoolstation....