Duitsers kennen het woord kriegbereit. Dat duidt op de gemoedstoestand van ferme jongens die popelen om ten strijde te gaan. In hedendaags Duitsland is het echter not done om oorlog te willen voeren, wat jammer is van het woord, dat zo in onbruik raakt. Duitse taalkunstenaars hebben het woord gelukkig hervormd voor een nieuw fenomeen dat Duitsers – en andere Europeanen – bindt: kaufbereit. Klaar om te kopen, eager to buy, prêt-à-acheter. Maar kaufbereit vind ik mooier klinken.

Van de Fransen kan je in dier voege zeggen dat ze streikbereit zijn. Altijd in voor een staking, opstootje en demonstratie. Ik heb daar wel bewondering voor, hoe Fransen zich rücksichtslos verenigen in liberté, fraternité, egalité en precarité. Gespeend van alle gemakken kunnen Fransen urenlang sjokken of wachten in de file. Die bewondering heb ik ook voor de Oost-Europese oppositiebewegingen, die altijd hartje winter moeten demonstreren tegen valse stembusuitslagen. Ik moet altijd plassen na twee...