De grote liefde stierf, de baan hield op, de zaak ging failliet. Het zijn de scharniermomenten waarop de deelnemers aan de cursus Schrijven van je levensverhaal aan de Volksuniversiteit Den Bosch gedwongen werden een nieuwe weg in te slaan. Op papier worden het ‘sleutelscènes’: momenten van grote verandering voor het hoofdpersonage.

De cursisten – boekhouders, verpleegkundigen, hulpverleners, kunstenaars – zijn doorgaans reflectieve types die het nodige hebben meegemaakt. Het is eigenlijk maar één keer gebeurd, zegt docente Annemieke Elfers-Wijffels, dat een deelneemster tijdens een oefening met metaforen zei: ‘Mijn leven is als een wolkeloze hemel.’ Daar hadden de andere autobiografen verbijsterd op gereageerd. ‘Het zijn altijd mensen die iets uit te zoeken hebben,’ zegt mevrouw Elfers. ‘Anders gaan ze wel bloemschikken.’

‘We werken in de cursus toe naar de rode draad vinden in je leven. En dan is er uiteindelijk de vraag: kun je verantwoordelijkheid nemen voor alle gemaakte en...