Vrijwillig levenseinde

‘Ik ben een treuzel met eten en drinken, dus nu zit ik hier elke ochtend te oefenen om 200 cc thee achter elkaar naar binnen te werken.’ Lies Noordendorp zit in een grote zwarte stoel naast de piano, opgesteld in een hoek van de kamer, uit het zicht van pottenkijkers van buiten. Ter illustratie neemt ze kleine slokjes lauwe thee, snel achter elkaar. ‘De eerste keer kwam die thee terug hoor,’ vertelt ze lachend. ‘Maar inmiddels ben ik eraan gewend, het gaat steeds beter.’ Nog een week en dan zal Lies niet langer oefenen met thee, maar een drankje met dodelijke stoffen, vermengd met een beetje limo­nadesiroop, opdrinken. ‘Het is vies spul hoor, ik heb het al geproefd.’

Lies praat zakelijk en strijdlustig over haar doodswens en voorbereidingen. ‘Doodgaan erg? Welnee, ik ga in die stoel zitten en ik hoop dat ik die rotzooi naar binnen krijg. Als je dat hebt ingenomen, val je na een kwartier, half uur in slaap. Dan gaat dat spul door je lichaam...