dezer weken moet ik vaak denken aan tekenaar Peter Vos, terwijl er allerlei uiterst belangwekkende discussies worden gevoerd, die jammer genoeg de bondigheid van Vos missen. Het gaat me om die beroemd geworden tekening van hem, die dit blad in het jaar 1964 (!) publiceerde. Ook vijftig jaar geleden namen mensen al graag aanstoot, en dat was zeker het geval toen het inmiddels beruchte item ‘Beeldreligie’ de tv had gehaald. Het getekende commentaar van Vos laat een man zien – een burgermannetje, zei je toen als VN-lezer – zittend in een leunstoel, pantoffels aan, kop koffie op de grond, turend naar de tv. Hij schreeuwt: ‘Mien, kom gauw kijken… ’t Is weer kwetsend.’

De opwinding van de kwetsuur is, naast een heleboel andere dingen, ook een adrenalineverhogende emotie die de saamhorigeid kan versterken.
Dat burgermannetje, als voorbeeld van de zwijgende meerderheid, zit niet meer op z’n plek. Er is echt vooruitgang in de wereld, of in elk geval in Nederland. Want een...