moet u maar eens opletten als u in Amsterdam woont of er toevallig bent: een van de meer romantische functies die het gemeentelijke vervoersbedrijf (GVB) te vergeven heeft, is ongetwijfeld die van brugwachter. Ik kan daar dromerig van worden, als ik met de fiets aan de hand toekijk hoe zo’n man (het zijn bijna altijd mannen) het grote raderwerk in beweging zet en in twee minuten een gewone Amsterdamse straat in tweeën knipt. Ineens is er geen overkant meer, de stad houdt op waar de brughelft omhoog staat, en het komt elke keer weer als een verrassing dat de wereld die aan het oog is onttrokken niet definitief is vergaan, maar gelaten wacht tot de brug weer neerkomt. Waarna alles weer heel. Romantisch, zei ik al.

Maar ook in die branche van de vrije jongens gaat het er niet altijd even idyllisch aan toe. Die brugwachters zijn bijna altijd man, ik zei het al, maar ook nog eens bijna altijd blank. Het is niet zo dat het Amsterdamse GVB die eisen expliciet vermeldt in haar...