de ramp had al plaatsgevonden, die namiddag van de zeventiende juli, maar was nog niet uitgegroeid tot De Ramp. Het ontzaglijke Nederlandse aandeel: niet bekend. Ik zat achter mijn computer, schreef een stukje voor dit blad, dat vijf dagen later zou verschijnen. De gok wagen, er toch over schrijven en in blindheid vooruittikken? Nee, te weinig gegevens, en bovendien: mijn woorden zouden worden ingehaald door snellere media. Ander onderwerp dus, maar onderwijl toch steeds kijkend naar het nieuws op internet, waar een omineus gedrocht aan het groeien was. Bevestiging van de geruchten, vliegtuig inderdaad niet langer in de lucht. ‘Hoera’ en ‘Verdomme, het is de verkeerde’ uit de Russisch-separatistische hoek – toch al een hoogst onbetrouwbare en warrige bron. Eerste reacties van wereldleiders. Guy Verhofstadt viel meteen op; hij sprak over onschuldige mensen ‘die vermoord werden in deze afschuwelijke, terroristische aanslag’.

Die durft, dacht ik.
In de dagen daarna...