het is niet mijn hobby om te evangeliseren, en al helemaal niet in een moslimland. Maar ik merk: soms ontkom je er niet aan. De week vloog voorbij in Bodrum, Turkije. Daar was ik vorig jaar ook geweest, dus er wachtten mij mensen die mij kennen van gezicht. De belangrijkste daarvan is de kapper K.

Dit is wat er gebeurt wanneer je je als eenling begeeft in een toeristische zone: je hoeft je niet eenzaam te voelen, maar door al dat gevraag word je als vanzelf toch een beetje een freak. Jij hier alleen? In hotel? Geen vrouw, kinderen, familie, kennissen, vrienden? Hond? Ik probeer vooral luchtigheid te belichamen, en dat ‘alone’ heel sensueel te laten klinken, maar je voelt dat die glimlach wel scheurtjes maakt in je mondhoeken. Turkije is een familieland, zoals bijna alle landen in de wereld, en een man alleen is nog net niet zo krankzinnig als een vrouw alleen, maar het komt bij die blasfemie in de buurt. Ik ben pragmatisch, als ze vragen: ‘You not married?’ zeg ik naar...