Bij Vrij Nederland

Als burger, zo wordt ons voortdurend voorgehouden, is het een plicht om woensdag even niet aan de landelijke politiek te denken. Als inwoner van de gemeente A. heb ik Uruzgan dus even uit mijn hoofd gewist en concentreer ik me nu op… ja, op wat eigenlijk? Raadpleging van lokale partijprogramma’s, stemwijzers en kieskompassen dwingen mij een mening te hebben over talloze zaken: de openingstijden van de horeca en de vraag of terrassen verwarmd mogen worden (goed voor rokers, slecht voor milieu), de bouw van meer goedkope huurwoningen, dure koopwoningen, kantoren dan wel hotelkamers, het gedogen van coffeeshops, prostitutie en krakers, gratis openbaar vervoer voor ouderen en gratis musea voor jongeren, fietsenstallingen of parkeergarages, meer cameratoezicht, samenscholingsverboden en preventief fouilleren, geen vergunning meer voor een circus met wilde dieren, auto- en koopvrije zondagen, een geheel groen maar duur energiebedrijf, subsidie voor aparte inburgering...