Welke man kan over Spencer Stone horen zonder aan zijn eigen mannelijkheid te twijfelen? En wat is die dan?

Al die naoorlogse generaties, verzekerd van een hypothetisch vacuüm, die zichzelf de vraag stellen ‘wat zouden wij hebben gedaan?’, om daar vervolgens nachtenlang over te delibereren. Dan het besef dat voor dat mitsen en maren soms gewoon geen tijd is, dat het er dan op aankomt in een fractie van een seconde te handelen in de hoop dat een hogere instantie niet zoveel reflectie behoeft en het volautomatisch overneemt.

Heel wat mensen zullen met bewondering maar ook met een angstig idee van eigen feilbaarheid de heldendaad van de Amerikaanse Spencer Stone gevolgd hebben in die Thalys. Goeie vondst ook, die naam, voor het filmpersonage.

Laat ik specifieker zijn: heel wat mannen zullen met afgunst gekeken hebben naar de verrichtingen van Stone, omdat de vervolgvraag zich vanzelf aandient: ‘En jij? Zou je ook een man gewapend met een kalasjnikov bespringen?’ De meeste...