De biografieverfilming van een man die werd gedwongen als dubbelganger te fungeren van Uday, zoon van Saddam Hoessein: dat is een politiek, psychologisch en filosofisch boeiend gegeven. Het beeld van Saddam die met zichzelf tennist suggereert kortstondig een spannend spel met doublures, zoals het Belgische filmessay Double Take vorig jaar deed middels het werk van Hitchcock. Helaas gaat The Devil’s Double ten onder aan matige acteerprestaties, tekortschietende special-effects en het ongenuanceerde powerfilmen van regisseur Tamahori, bekend van Once Were Warriors (1994) en de Bond-film Die Another Day (2002). Toch blijft het idee van dubbelgangers aanstekelijk – want lijkt die ene bodyguard niet verdacht veel op Mimoun Shouf Shouf Habibi Oaïssa?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.