05-11-2007

De trein moest plots remmen en nu staat die al meer dan 15 minuten stil langs een sloot bij wat koeien tussen Eindhoven en Weert. Tegenover mij zit een kalende man met een jong gezicht. Ik denk de muziek te herkennen die uit zijn koptelefoon ontsnapt en vraag als hij deze afzet waar hij naar luistert.

‘Het is een soundtrack van een Duitse film, iets uit de jaren tachtig. Ik ben de titel even vergeten en heb de film nooit gezien, maar de muziek is mooi.’
Hij luistert alleen maar naar soundtracks vertelt hij later. ‘Ik heb er nu ongeveer twee en een half duizend op alfabet staan.’ Hij luistert altijd in de trein maar ook op straat of als hij iets moet doen. Hij luistert alleen niet naar soundtracks als hij op het kantoor is omdat dat niet kan. ‘Filmmuziek’, zegt hij, ‘geeft mij een gevoel van bestemming alsof het ergens heen gaat.’ Dan kijkt hij naar buiten.

De koeien staan nog steeds gras te malen met hun lome kaken, in de verte is een boer bezig met zijn...