Het is dubbel afscheid nemen in uw laatste Barbarotti-boek, want de inspecteur verliest zijn vrouw.

‘Nadat ik het eerste hoofdstuk had geschreven, vond ik het wel erg verdrietig en twijfelde ik even over een ander begin. Maar ik wilde Barbarotti laten rouwen. Dit is onbekend terrein voor hem. Ik was benieuwd hoe hij zou reageren op zo’n ervaring die iedereen vroeger of later meemaakt.’

Wel fijn voor Barbarotti dat hij de gewoonte heeft met God te praten. Hij wacht zelfs op een brief van zijn vrouw uit het hiernamaals. Gelooft u zelf in dit soort zaken?

‘Ik sta er een beetje in als Barbarotti: ik geloof wel dat er een God is, iets of iemand daarbuiten. Maar ik ben niet religieus. Zo’n brief vind ik geen vreemd idee, er gebeuren zoveel vreemde dingen in het leven. Soms is “toeval” een ongeloofwaardige verklaring. Het is bovendien veel interessanter om wel een hogere betekenis in iets te zoeken dan niet. Het leggen van connecties maakt het leven rijker.’

Er...