Pop

Wat nou: lichte toon? Met enig venijn word je gewezen op een zwakke plek in jouw culturele bagage. De weelderige arrangementen op Jens Lekmans nieuwe cd Nights Over Kortedala, vorige week op deze plek geprezen mede om zijn lichte toon, doen volgens kenners, zeker in combinatie met de ironisch zalvende stem van de Zweed, maar aan één ding denken: porno. En plotseling besef je dat je Scandinavië ten onrechte hebt beschuldigd van het ontbreken van een eigen muziektraditie. Denk aan de schier onverwoestbare Muppet Show-klassieker ‘Manamana’ (tu-tuuu-tudiedu…). Was oorspronkelijk óók afkomstig van de soundtrack van een Zweedse pornofilm. Ha, dat wist schrijver dezes dan weer wel.

Terug naar de muziek. Wie ooit eerder van de Amerikaan Ed Askew had gehoord, mag zijn hand opsteken. Eén elpee gemaakt voor het roemruchte label ESP. Maar het gaat hier niet om Ask The Unicorn uit 1968, gespeeld in een uiterst karige bezetting, namelijk Askew en zijn Martin tiple, een zo weinig...