Glashelder navelstaren

06-10-2007
Door Pieter van den Blink

Als een boek begint op de tonen van een jonge vertelstem (dat wil zeggen: tobbend over de vorm die het verhaal moet krijgen, direct gericht tot de lezer, doorspekt met vertederende formuleringen) kan het de lezer even droef te moede worden. Want als er na The Catcher in the Rye ooit nog ruimte was voor zo’n jongensstem in ons hoofd, dan heeft Jonathan Safran Foer die in 2005 toch voor lange tijd ingenomen met Extremely Loud and Incredibly Close. Maar voordat je SLAM van Nick Hornby om die reden weglegt, ben je al meegezogen in de lotgevallen van Sam Jones, een zestienjarige Londense skater die graag zijn eigen gang gaat, totdat een kleine onvoorzichtigheid dat voor de rest van zijn leven onmogelijk maakt. Zo overzichtelijk was Sams wereld aanvankelijk, dat hij stomverbaasd is als hij voor de eerste keer merkt dat iemand iets van hem weet zonder dat hij dat zelf heeft verteld, met andere woorden als er over hem is...