Film / Antonio Naharro en Álvaro Pastor

Het zijn van die woorden. Hartverwarmend. Ontroerend. Aangrijpend. Ze zitten een beetje in het verdomhoekje van de serieuze kunstkritiek. Omdat ze doen denken aan sentimentaliteit, aan gemakzucht van de makers. Traan in het oog, viool eronder – het werkt, maar het betekent weinig. Als je dan ook nog leest dat Yo, también een liefdesverhaal is over een man met Down en een sociaal onaangepaste vrouw, een hartverwarmend liefdesverhaal dus, ontroerend en aangrijpend, gaan alle alarmbellen af. Welke method actor heeft zich op het Down-syndroom gestort, om met zijn Oscar-waardige acteerprestatie onze traanklieren leeg te trekken? Is Yo, también de Down-variant op het gelauwerde, maar larmoyante en ergerniswekkend onrealistische autisme-drama Rain Man (1988), waarin Dustin Hoffman een karikaturaal uitvergrote über-autist speelde?

Maar Yo, también (‘ik ook’) is anders. De acteur die de hoofdrol speelt, Pablo Pineda, heeft zelf Down. Hij heeft...