Het christelijke feest van de herrijzenis net achter de rug… misschien dan nu even aandacht voor het aardse probleem van het inslapen. Het doorslapen. Het slapen in het algemeen.

Al die jaloersmakende verhalen van mensen die hun bedje maar hoeven zien, hun kussen hoeven ruiken, of ze zijn al ‘vertrokken’, zoals dat huiselijk heet… bij mij gaat dat niet zo. Bij 670.000 mensen in Nederland gaat dat niet zo.

Soms probeer ik mijzelf naar een jaren-vijftig-veiligheid toe te praten. Ik neem nog een kopje avondthee, de tv is uit, geruststellende muziek staat op, ik oefen een geeuw en praat tegen mijzelf zoals mijn moeder ooit heeft gedaan: ‘Hè, hè, en nu fijn naar bed.’

Daar lig ik dan veilig te wezen, een halfuur, een uur, anderhalf uur. Er komt nu van alles, een aantal gedachten stormt aan, de voorbije dag wordt geëvalueerd, de dag van morgen doorgenomen, een lichte paniek kruipt tussen die wederwaardigheden door. Maar wat niet komt: de slaap.

Mensen die in treinen, of...