Simone van Saarloos schoof aan bij een lunch, waar iedereen zich vermaakte met het voorlezen van verpakkingen. Eerlijk, puur, vers, authentiek, bewust. Ja, zulke hipstertaal maakt cynisch.

Ik was in een restaurant waar ik gewoonlijk voorbij loop en begreep ook meteen waarom: boven de deur naar de keuken stond in romantisch brokkelige verf: ‘Keuken’. Boven het raam stond ‘Uitzicht’ en bij de haard: ‘Warmte’. De deurmat heette – minder verrassend – ‘Welkom’. Mijn gezelschap noemde Rivièra Maison, een woonmerk dat voor een stijl is gaan staan: kitschmix van boerenFrans en landelijk Amerikaans. Alles in het restaurant was zo letterlijk en benadrukt dat deze stijl ontwikkeld lijkt als reactie op Ceci n’est pas une pipe; een soort interieurpopulisme in respons op radicaal gerelativeer.

Mijn gezelschap droeg mijn trui, toevallig ook met tekst: Say No To Racism, de letter S bij haar tepel (links vanuit mij bezien) en de M net voorbij haar navel. Ze vertelde dat ze...