Niranyana schreef de Mensendokter op 20 augustus: ‘Graag wil ik het met jou hebben over schaamte en schuldgevoel. Zelf ken ik die gevoelens niet en ik ben heel benieuwd hoe dat bij jou zit.’

Op maandagochtend 17 september ontmoet de Mensendokter Niranyana in een hotel in Amsterdam. Ze blijkt een warmhartige vrouw van in de dertig met bruin haar en bruine ogen, geboren in Sri Lanka, opgegroeid in Nederland. Ze is geadopteerd, maar heeft sinds haar zestiende geen contact meer met de adoptieouders, ze heeft de adoptie laten herroepen door een rechtbank.

‘Ik heb niet genoeg aan mezelf,’ zegt ze. ‘Maar ik heb het wel erg met mezelf getroffen.’ Een uitspraak die de Mensendokter treft. Eindelijk iemand die ervoor uitkomt het met zichzelf getroffen te hebben. Tegelijkertijd maakt ze een bescheiden en zelfs ietwat onzekere indruk.

Misschien moeten we al het verleden als traumatisch beschouwen, afgewisseld met minder traumatische ervaringen.

De Mensendokter vraagt of adoptie niet...