<div class="lead">De tv-serie waarin Femke Halsema een bontgezelschap van Islamitische vrouwen portretteert, wordt pas echt leerzaam in de schokkerige YouTube-filmpjes die ertussendoor zijn gemonteerd.</div>
De eerste aflevering was zo kolderiek dat ik onmiddellijk alle animo verloor. Seks en de zonde – de tv-serie waarin oud-politica Femke Halsema haar licht opsteekt omtrent de positie der vrouwen in de islamitische wereld – beloofde vooral te gaan over oud-politica Femke Halsema. Vast óók interessant, maar toch niet waar deze kijker op zat te wachten. Dus hield ik de rest van de serie voor gezien. Totdat islamkenners en moslima’s (al dan niet van het bekeerde genre) hun stem lieten horen. 
Zij waren, begreep ik, door Seks en de zonde lelijk uit hun humeur geraakt. Zo sprak ene Tineke Bennema op Joop.nl van ‘een slecht gefundeerde anti-islam docu’. Arabist Jan Jaap de Ruiter schreef op zijn blog dat de makers ‘(on)gewild de toch al zo negatieve beeldvorming van de islam in dit land en het Westen alleen maar [hebben] versterkt’. Ronduit giftig waren de reacties op MoslimVandaag.nl. 
Ene Annemarieke vergeleek Halsema met haar ‘ex-collega Wilders’ en de reeks met diens flimpje Fitna. Een ander schreef: ‘U kwetst ontzettend veel moslima’s met uw uitspraken over wat u denkt te weten wat de islam zegt.’ Een derde beweerde dat vrouwen juist ‘een hele hoge positie’ binnen de islam bekleden. ‘Dus die onzin dat [zij] onderdrukt worden is absoluut niet waar.’ 
<div class="wpg-element streamer">
<blockquote>
Het zijn de mannen die onze aandacht verdienen. Zij zijn het echte probleem
</blockquote>
</div>
Dat maakte alsnog nieuwsgierig. Ik zette me achter mijn laptop en bekeek de afleveringen die ik had gemist. Welnu, op het reisbudget was in elk geval niet beknibbeld.  Halsema vloog van India naar Qatar, ze ging naar Egypte, Turkije, Groot-Brittannië. De geportretteerde vrouwen vormden een bont gezelschap: van wulpse filmster tot diepvrome nikaabdraagster. En de minpuntjes van de hedendaagse islam kwamen ruimschoots aan bod. Indrukwekkend zelfs was de aflevering rond de Saoedische activiste Souad Al Shammary.
En toch, en toch had ik moeite mijn aandacht erbij te houden. Dat lag niet alléén aan het tuttige toeristische commentaar dat Halsema tussendoor gaf (‘Al die mensen! Al die dromen die ze hier hebben!’). Dat lag vooral aan het feit dat ze niet van de show, don’t tell-school bleek te zijn. 
Wat wij kijkers allang hadden begrepen, legde zij als een kleuterjuf nog even uit (‘Souad Al Shammary riskeert net als andere vrouwelijke activisten dagelijks haar leven voor haar weinig radicale eisen’).  Veel leerzamer vond ik de schokkerige YouTube-filmpjes die tussen Halsema’s avonturen waren gemonteerd – vol vlasbebaarde predikers die niets liever willen dan alle vrouwelijke wezens op deze planeet onzichtbaar maken. 
Het maakte dat ik dacht, zoals ik tegenwoordig wel vaker denk: heel goed natuurlijk dat wij zo begaan zijn met het lot der vrouwen in de islamitische wereld. Maar het zijn de mannen die onze aandacht verdienen. Zij zijn het echte probleem.

Gerelateerd