Zodra de zon schijnt is de toch al geringe afstandelijkheid tussen de hofjesbewoners helemaal weg. Buren zitten samen buiten aan tafel. Ze lopen bij elkaar naar binnen, want de deur staat open. ‘Het is een kleine grote familie,’ zegt bewoner Rob (hij en de meeste andere bewoners vertellen liever niet hun achternaam). ‘Je zit onwijs op elkaars lip. Maar zodra iemand te veel in je ruimte komt, zeg je: ik heb nu even geen zin in jou. Lekker Haags weetjewel. We begrijpen elkaar.’
Het Schilderswijkse hofje waar de diversiteit nooit doordrong
Midden in de Haagse Schilderswijk ligt een hofje, bewoond door een kleine gemeenschap met een sterke sociale controle. De samenstelling van de bewoners is heel anders dan de rest van de wijk. Hoe overleeft zo’n gemeenschap in deze tijd? ‘Ik noem het altijd een white compound.‘