Buitenland

Toen de NAVO zich aan het eind van de koude Oorlog afvroeg waarom ze nog bestond, besloot ze om zichzelf niet op te heffen, maar om naar nieuwe activiteiten uit te zien. Bijna twintig jaar later hebben de lidstaten die nog altijd niet gevonden. Het zoeken zelf naar een nieuwe rol is zo’n obsessie geworden, dat het soms voor meer problemen lijkt te zorgen dan als het bondgenootschap niet meer had bestaan.

De organisatie wil graag tot global security provider uitgroeien. Mooi, maar mag je dan van alle leden nog wel precies dezelfde inspanning en clubliefde verwachten als in de oude rol: een aanval op een van de leden is een aanval op allen, zelfverdediging door dik en dun? Kijk naar Afghanistan, waar het bestaansrecht van de NAVO krampachtig wordt opgehangen aan het al of niet slagen van de ISAF-missie. De Taliban-strijders blijken taaie tegenstanders, maar de eigen leden ook. Een handvol landen steekt de nek uit in het gevaarlijke zuiden, betaalt daar ook nog eens zelf...