Kunst / Meiro Koizumi

Troostmeisjes. De eersten lagen die zaterdag in 2010 op de mat. Op de cover en in het magazine van NRC Handels­blad staarden zes door Jan Banning geportretteerde vrouwen me aan. Elke groef in het gelaat, elke grijze haar van de hoogbejaarde ‘Japanse afdankertjes’, zoals ze in Indonesië worden genoemd, werd door de lens van de camera geregistreerd.

Een figuurlijk troostmeisje trad diezelfde ­middag op in de galerie van Annet Gelink in Am­ster­dam. De Japanse kunstenaar Meiro Koizumi (Gunma, 1976), gekleed in legeruniform, knielt voor de Japanse vlag, zoals een gelovige knielt voor een altaar. De performance Melodrama for Men #4 – Historical Fuck begint. Als hij opstaat, salueert hij naar het publiek in de galerie. Een stroom van woorden verlaat zijn keel, eindigend in de mantra: ‘I am sorry, I am sorry, I am sorry.’

Daarna zet Koizumi een pruik van lange, golvende blonde haren op zijn hoofd, gaat op zijn rug liggen en trekt zijn legerbroek uit....