Postbode Siemen (‘Hoooi…’) was pure nostalgie: de vertrouwde verschijning op de fiets, altijd in voor een praatje, maar zich ook zeer bewust van zijn plicht – bij de PTT legden de rijksambtenaren nog een eed af. Hij was gezien in zijn wijk, genoot van de vrijheid en had een net salaris. De postbode was, in de woorden van Marc Chavannes van NRC Handelsblad, voor velen ‘de schakel met de wereld en het ritme van de dag’.

Deze week maakte TNT Post bekend dat de functie ‘postbode’ wordt geschrapt en dat vijftienduizend mensen ander werk moeten zoeken. Post bezorgen wordt het werk van flexibele, laagbetaalde freelancers. Anders valt er niet meer te concurreren op de vrijgemaakte postmarkt. De postbode is het slachtoffer geworden van marktwerking, e-mail en vermoedelijk ook de eigen onwil in te leveren. Voor degenen die zelden thuis zijn als de klep van de brievenbus zich laat horen, maakt het misschien niet zoveel uit. Maar voor al die anderen zal Nederland toch weer wat kaler en killer...