Beeldende kunst / De expositie ‘Live Forever’ van Elizabeth Peyton is verleidelijk en rechtdoorzee.

Het Bonnefantenmuseum in Maastricht is niet bang om Amerikaanse kunst te tonen die in Europa volgens strenge kunsthistorische maatstaven te licht is, en daarom niet overal museumfähig. Dat een Maastrichts museum het lef heeft een lans te breken voor deze kunst, die door onbegrip voor de Amerikaanse beeldcultuur in combinatie met Europees superioriteitsgevoel vaak niet wordt gewaardeerd, verdient respect.

Met de tentoonstelling Live Forever van Elizabeth Peyton (1965) wordt voor een tweede maal (de eerste keer gebeurde dat met werk van Laura Owens) de schijnwerper gericht op een stroming in de Amerikaanse schilderkunst die al twintig jaar de gemoederen bezighoudt. Nog steeds laat deze verleidelijke en rechtdoorzee schilderkunst zich niet makkelijk veroveren; daarvoor is ons oog te veel behept met achterdocht. Maar wie onbevangen durft te kijken, zal aangenaam worden verrast door...