Vanuit Nederland gezien is de strijd tussen Iraanse ‘journalisten’ en het ‘Iraanse regime’ een overzichtelijk conflict tussen goed en kwaad. Maar in Iran lopen beide partijen door elkaar heen. Het Nederlandse plan een satellietzender te beginnen om daarmee onafhankelijke nieuwsgaring in Iran te stimuleren, is dan ook gedoemd te mislukken.

Begin januari van dit jaar, op een koude dag, trof ik drie Iraniërs aan een keukentafel in een flat in Leiden. Onder het licht van een nieuwe Ikea-lamp zat het trio voorovergebogen over stapels papieren. Het waren mensen met aanzien in Iran. Vertegenwoordigers van een nieuwe generatie Iraanse journalisten, die hun land een jaar eerder waren ontvlucht.

Er was een weblogger die vóór zijn heimelijke vertrek een maand op een onbekende plek in Iran was vastgehouden wegens zijn internetactiviteiten. Er was een journaliste die voor vrijwel alle – nu gesloten – hervormingsgezinde kranten had gewerkt. En er was een komiek, een criticus van...