Met grote woorden beginnen om het klein te houden. Voor mijn ‘politieke ontwaken’, als daar al ooit definitief sprake van is geweest, kan ik twee momenten aanwijzen:

het lezen van De Goelag archipel van Solzjenitsyn, op veel te jonge, want dertienjarige leeftijd, omdat ik ineens besefte dat de nazi-concentratiekampen, die onherstelbare maar voorbije doem van het verleden, nog gewoon in communistische vorm bestonden, terwijl ik op mijn fiets van Denekamp naar Oldenzaal pendelde, op weg naar school. Veel later zorgde de Rushdie-affaire ervoor dat ik zo politiek geraakt werd dat ik de straat op wilde gaan, petities opzette en in een actiegroep ging zitten.

Agendajournalistiek: 14 februari is het twintig jaar geleden dat Khomeini de fatwa uitsprak over Rushdie en zijn roman De duivelsverzen. Persoonlijke herinnering: voor en na die veertiende februari was ik bezig om mijn eigen ruimdenkendheid te onderzoeken. Waar lag voor mij de grens van het politiek onaanvaardbare, waar hield...