Non-fictie / Leren afscheid nemen

‘Ik wens je een goede rouw toe,’ schreef een psychiater me na het overlijden van mijn vader. Het was een wens die me aan het denken zette: over wat goede rouw is, en waarom het zo belangrijk is. In het boek van de Britse psychoanalyticus Darian Leader, Het nieuwe zwart, vind ik overtuigende antwoorden.

Rouwen is werk, en het valt niet te verhelpen met een pil. En ook niet te versnellen: rouw moet doorleefd worden. Dat is een andere benadering dan verdriet en neerslachtigheid depressie noemen, om vervolgens een strip antidepressiva uit de kast te halen. Rouwen om mensen die je verloren hebt is een proces, en kost tijd. En het moet goed gebeuren, want als je het overslaat of als het proces stagneert, dan betaal je een prijs. Wat er dan niet goed gaat, en hoe erg mensen dat vinden, kan verkeren, maar het kan leiden tot de ontwikkeling van onbegrepen en kwellende symptomen die soms onverwacht de kop opsteken. Of tot een eeltlaag op de ziel, een gevoel...