Het ene mensenrecht is het andere niet, vindt Rosenthal. Hij ziet wel iets in de ‘receptorbenadering’.

Gelden voor minister Rosenthal de mensenrechten altijd, voor iedereen, en overal? Het antwoord wil maar niet echt duidelijk worden. Het begon met de nota ‘Verantwoordelijkheid voor vrijheid’, vorig jaar. Eigenlijk gaf de minister toen al een hint, door op de ‘noodzaak van selectiviteit en effectiviteit’ te wijzen. Aha, minder mensenrechtenbeleid dus, volgens critici.

Mensenrechten moet je alleen doen waar Nederland een verschil kan maken. En mensenrechten hoef je echt niet altijd nationaal te doen als het ook via de EU kan. ‘Daarvan wil het kabinet optimaal gebruik maken,’ schreef Rosenthal, zeker nu de EU na het verdrag van Lissabon ‘als nooit tevoren in staat (is) om een coherent en krachtig mensenrechtenbeleid te voeren’.

Amnesty International (AI) reageerde achterdochtig. Wat bedoelde de minister met een consequent optreden tegen ‘buitenrechtelijke’...