De naam Brat Pack verzon het blad Rolling Stone – het zou de geuzennaam worden van een groepje over het paard getilde jonge acteurs en actrices die ongeveer tien jaar geleden hun debuut maakten. Ze speelden in films over generatieconflicten, studentenlol of (niet al te) moeizame entree in de volwassenheid. De jongste en mooiste van het stel was Rob Lowe: de pin-up, het meisjesidool, ’te mooi om waar te zijn’. Dat imago vertroebelde het zicht op de goede rollen die hij speelde in interessante films, verdienstelijke prestaties in oninteressante films of lofwaardige pogingen als gehandicapte underdog of opportunistische crimineel.

En toen was er het schandaal: in 1988 ondersteunde Lowe de verkiezingstournee van Democraat Tom Hayden en speechte op de conventie in Atlanta. Op het feestje na afloop drongen zich twee fans aan hem op met wie hij zich terugtrok in zijn hotelkamer. Wat ze daar uitvoerden, legde Lowe natuurlijk vast op video – daar ben je filmster en beginnend regisseur...