02-02-2008
Grijs

Niemand weet,’ zo hoorde ik in de wachtkamer, ‘niemand weet dat ik Repelsteeltje heet.’
‘Jawel,’ schreeuwde ik. ‘U heet Repelsteeltje en ik weet dat.’
‘Maar mijnheer Grijs, u bent ten dode opgeschreven. Dat weet u toch. Daarom zit u hier in de wachtkamer. Straks gaat u naar de dokter. Die zal u het slechte nieuws vertellen. Maar eerst moet u een vrijwillig verklarinkje tekenen.’
‘Een verklarinkje? Ik heb toch een verzekering. Die betaalt toch alles?’
‘De verzekering heeft er niets over te zeggen. Een behandeling met antimortica, hoe duur dat ook is – uw verzekering betaalt ervoor. Zes jaar lang krijgt de patiënt antimortica ingespoten. Zo’n behandeling kost zeshonderdduizend euro. Uw verzekering betaalt ons voor uw behandeling dus driehonderdduizend euro.’
‘En de andere helft moet ik zelf betalen?’
‘U krijgt een behandeling met antimortica. Of u krijgt geen behandeling met antimortica. Dat bepalen we met dit dobbelsteentje.’...