29-05-2009

Gisteren was ik een proefdier dat door professoren in witte jassen in een laboratorium bekeken werd. Gisteren was ik de violist die optreedt voor een zaal vol musicologen. Of de acteur die een acte speelt voor een kudde theaterwetenschappers.

Zoiets was er aan de hand toen ik optrad in een debat – met dit keer een beschaafd aantal partijen – in een fraai gelegen conferentiehotel in Berg en Dal bij Nijmegen. Wat wilde het geval? Hier vond het jaarlijkse Politicologen Etmaal plaats, de jaarlijkse studie- en discussiebijeenkomst van de verzamelde Nederlandse en Vlaamse politicologen.

Daar optreden is een lastige klus voor iemand zoals ik die midden in zijn transformatieproces zit van academicus tot politicus. En dus koos ik maar voor de wetenschappelijk-beschouwelijke mode, en niet voor het prefab-taaltje van de overtrainde campagnepoliticus waar ik toch al uitslag van op mijn rug krijg.

Bij zo’n politicologenpubliek (met deelnemers van het type Jos de Beus, Kees...