Mijn vriend en ik zijn beiden zzp’er (zelfstandigen zonder personeel, ook wel spottend aangeduid als zelfstandigen zonder pensioen) met twee kinderen. Voeg daarbij een scheutje crisis en een loodzware hypotheek en het effect is duidelijk: we teren zwaar in op onze spaarrekeningen. En we lenen immense bedragen bij onze ouders. Een gênante situatie voor mensen die de veertig gepasseerd zijn. Af en toe denk ik terug aan mijn blufferige uitspraak destijds bij de hypotheekadviseur, dat mijn inkomen vast en zeker jaarlijks zou groeien – dat is nu eenmaal hoe het behoort te gaan. En ook mijn levenspartner ging daar blind van uit, zich onbewust van het feit dat hij een paar jaar later zó volstrekt genoeg zou hebben van zijn dienstverband, dat hij zich eveneens op het glibberige pad van het zelfstandig ondernemerschap zou begeven.

Maar we doen nu eenmaal allebei graag ‘wat we leuk vinden’. Wat dat ‘leuk’ precies inhoudt, is overigens moeilijk te zeggen. Iets doen waar je eigen naam op...