Theater

‘Wat mist, is samenhang,’ zegt iemand in Gurumatic. Dat hadden de toeschouwers ook al geconstateerd. De nieuwe voorstelling van Ko van den Bosch hangt losjes aan elkaar. Losser dan we van hem gewend waren.

Met zijn groep Alex d’Electrique maakte hij altijd al groffe theaterbouwsels vol gaten, rare hoeken en woeste uitstulpingen en ongerijmde materialen. Maar het wáren toneelstukken, met figuren die anders heetten dan de spelers en bizarre verwikkelingen. En alleen al door de snelheid van de montage was er samenhang.

Kort geleden heeft Van den Bosch aangekondigd het roer om te gaan gooien. Overal in Nederland trokken hij en zijn groep volle zalen, maar hij was in die succesformule de vrijheid kwijtgeraakt. Hij verbrak het verbond met vaste strijdmakkers als Raymonde de Kuyper en Raymond Spannet. Hij verkortte de naam van de groep tot d’Electrique. En begon een openbare zoektocht naar een nieuwe taal, waarin live muziek een grote rol speelt.

Na een heftige...