De kerstvakantie van 1993 bracht ik door bij mijn broer in Londen. We aten kalkoen, staken christmas crackers af en bewonderden het optreden van een doedelzakorkest dat de ballade Auld Lang Syne ten gehore bracht. De kranten schreven over Tim Yeo, minister van Milieu in de conservatieve regering van John Major.

Een echte family man, getuige uitspraken als: ‘Het is in ieders belang om het aantal echtscheidingen en ongetrouwde moeders terug te brengen.’ Nu was uitgekomen dat Yeo er een buitenechtelijke relatie op na hield en een kind had verwekt bij een partijgenote. Wat bleef er op deze manier over van de reputatie van de Tory’s als de hoeders van waarden en normen?

Yeo moest aftreden. In zijn boek Soundbites and Spin Doctors. How Politicians Manipulate the Media – and vice versa benadrukt BBC-verslaggever Nicholas Jones dat een politicus van een andere partij misschien met de schrik was vrijgekomen. Yeo niet.

Jaar in, jaar uit hadden de conservatieven gehamerd op het belang...