Het was alsof Mozes de Stenen Tafelen niet van de berg meebracht maar ze met overdonderend geweld naar beneden lazerde. In de hoofdstedelijke discussietempel De Rode Hoed hield Jan Pronk de jaarlijkse Den Uyl-lezing. Voor de man die van Vreeman, Wöltgens en De Vries geen partijvoorzitter mocht worden, had het uur van de wraak geslagen. Eindelijk kon de profeet het in de woestijn verdwaalde volk streng toespreken. Als het de dans om het gouden kalf niet opgaf, zou het beloofde land buiten bereik blijven.

Vooral Wouter Bos – die op de eerste rij zat – werd de oren gewassen. Hij had de solidariteit – het handelsmerk van Den Uyl – ingeruild voor vage begrippen als burgermansfatsoen. Wat een schrijnend gebrek aan principes! Het leek of Pronk rechtstreeks uit het boek Exodus was weggelopen: ‘Toen zeide de Heere tot Mozes: houw u twee stenen tafelen, gelijk de eerste waren, zo zal ik op de tafelen schrijven dezelfde woorden, die op de eerste tafelen geweest zijn, die gij...