Pop

Wat als eerste opvalt, zowel bij de cd van Tom Waits als bij die van Rush, is het geluid van het publiek. Zo hard en enthousiast dat het overweldigt. Waarom was ík niet bij dit concert, denk je meteen. Nou, daarom niet. Bijvoorbeeld omdat ik geen plaat van Rush heb uitgeluisterd sinds de vroege jaren tachtig. Maar bij het horen van Rush’ Working Men gaat er toch een rilling over mijn rug als de menigte bij ‘2112’, een – gelukkig – verkorte versie van een klassieker in de symfonische rock, elke gitaarriff met luid gejoel begroet, alsof iedereen zich in de arena van een stierengevecht bevindt. En daarna zingen de mensen in de zaal de tekst woord voor woord mee. Uit twintigduizend kelen klinkt: ‘We are the priests of the Temple of Syrinx.’ Wat dat te beduiden heeft, mag u aan drummer Neil Peart vragen, de tekstschrijver van de Canadese band.

Bassist en zanger Geddy Lee werd ooit pesterig gememoreerd in ‘Stereo’, een liedje van de Amerikaanse band Pavement. Hoe zijn stem toch zo...