Vinkenoog

Graag wil ik reageren op het in memoriam naar aanleiding van mijn vaders dood. Het beeld dat Vrij Nederland (VN 29) schetst, is op zijn minst onvolledig. Mijn vader was lief, misschien te lief om huiselijke confrontaties aan te gaan. Hij ontsnapte in zijn werk, maar was toch een echte knuffelpa, nooit agressief of streng. Hij deed altijd zijn best en werkte zich ook nog te pletter. Zielsveel hield ik van hem. En nog steeds.

De laatste keer met Simon was gezellig, ruim een week voor zijn dood in de revalidatiekliniek, op bezoek met mijn dochtertje. Simon zei hoe erg hij het vond dat hij nooit de kans heeft gehad om ook maar één van zijn vier (en niet vijf zoals VN schreef) kinderen volledig te zien en helpen opgroeien. Gelukkig hadden wij ondertussen al met alles vrede. Dat maakte het voor mij een stuk makkelijker zijn dood te accepteren. Hij was zo dapper! Klaagde nooit over de pijn die hij de laatste jaren moet hebben gehad. Pas een paar maanden voordat zijn onderbeen...