Papadag

Wat een zurig-zeurderig stuk van Gerard Janssen (‘Papadag’, VN 19). Het riep meteen twee gedachten op: 1. als kinderen echt zulk ‘lastig en vervelend’ gezelschap zijn, is dat dan alleen relevant voor vaders? Bevindt de cognitieve ontwikkeling van moeders zich soms op zo’n laag niveau dat ze puzzels van vier stukken juist machtig interessant vinden? En 2. dat kinderen ‘niet goed kunnen spelen’ en ‘de kleurenpracht van een tropische vogel’ niet kunnen waarderen, zijn toch echt geen algemeen geldende waarheden. Er kan hooguit worden geconstateerd dat ze van toepassing zijn op Janssens eigen kinderen. Papa Janssen mag van zijn kroost niet stoppen met kruipen als zijn arme knietjes pijn doen, thuis vernielen ze de boel, en in dierentuin of café zeuren ze slechts om ijs. Wellicht is het een idee om, in plaats van lijdzaam en ongeïnspireerd de kinderspelletjes te ondergaan, de opvoedteugels iets strakker aan te halen?

Sarah Volz, Leiden

Een prima idee van die opvoedteugels...