Geen kwakende kikkers meer
In VN 28 staat een troosteloze foto van het bedrijvenpark Baanstee-Noord in Purmerend. Deze opname deed mij terugdenken aan de tijd waarin dit gebied nog een prachtig weidelandschap was tussen Purmerend en Edam. Eens kwaakten er de kikkers, graasden er koeien en stond er wuivend fluitekruid langs de slootkant. Nu ligt dit eens zo mooie gebied onder een dikke laag zand. Voorgoed! Het zal nooit meer worden zoals het was. Ook nu weer zullen er lelijke fabrieksgebouwen, industriehallen en rokende schoorstenen verrijzen. Het verhaal wordt nog triester als je bedenkt dat aan de andere zijde van deze weg (S11) die dit gebied doorsnijdt, gebouwen leeg staan en te huur of te koop worden aangeboden.
Rinus van der Molen, Purmerend
Angelsaksisch?
Op pag. 41 (VN 28, ‘Zinloze steun’) wordt aangegeven dat ALLE innovaties uit de Angelsaksische koker zijn gekomen.
Dit is volstrekt onjuist, onder andere de raket en straalmotoren zijn uitvindingen van wat je nu het Rijnlandmodel zou noemen, namelijk afkomstig uit Duitsland.
Jos Lejeune, Kerkrade
Naschrift Bart de Koning
U hebt natuurlijk helemaal gelijk, helaas was het Duitse militair-industriële complex ook behoorlijk innovatief. In mijn tekst staat (Angelsaksisch) dan ook tussen haakjes.
Aanranding (1)
In het artikel over de aanranding door Ali H. (VN 28) wijdt Vrij Nederland vier pagina’s aan de advocaat en zijn gang langs de instanties ter verdediging van zijn cliënt. De echte slachtoffers: mijns inziens het meisje en haar moeder, komen er bekaaid van af. VN negeert hen. Journalistiek geen interessant materiaal?
Jaap Goes, Rotterdam
Naschrift Harm Ede Botje en Sander Donkers
In het artikel hebben wij gepoogd de machinaties bloot te leggen van een systeem dat naar de mening van betrokkenen grote gebreken heeft. Mede daarom hebben we de feiten zo sec mogelijk opgeschreven. Dat het voor het slachtoffer en haar moeder een persoonlijk drama is, staat ons inziens buiten kijf.
Aanranding (2)
Interessante reportage in VN 28 over ene Ali H. en zijn gang langs diverse opvangcentra. Het antwoord op de hoofdvraag ‘Hoe het kon gebeuren dat in de Vluchtkerk een tienjarig meisje werd aangerand’, verbaasde mij wel. Dat zou allemaal aan Nederlandse instanties liggen. Terwijl er zonder Vluchtkerk ook geen aanranding geweest zou zijn. De uitgeprocedeerde Ali H. weerspiegelde met zijn minderjarigenaanranding weliswaar de wandel van zijn profeet, hij is en was uitgeprocedeerd. Voor een klein clubje asielactivisten, die zoals de extreem linkse tak van de Amsterdamse Diaconie de hulp aan elke kansloze als nieuw soort aflaat lijkt te zien, telt uitgeprocedeerd zijn niet: men staat boven de wet. Voor het bewaken van grenzen deinzen ze terug. Types als Freek Salm, Karel Smouter en Pim Fischer schrijven hun eigen regels wel. ‘Een oplossing is dus niet in zicht,’ besluit de reportage.
Die is er wel: via de piratenmissie van de marine kunnen uitgeprocedeerden als Ali H. met een zak geld makkelijk aan land gezet worden in bijvoorbeeld Somalië of in een buurland, bij hun familie. Dat wij automatisch verantwoordelijk zijn voor elke uitgeprocedeerde klant van mensenhandelaren, voor elke zich misdragende psychoot of voor al het andere leed in de wereld, is in elk geval een misverstand. Zonder grenzen gaat ons sociaal paradijs, of wat daarvan over is, snel kapot en blijven we kostbare ‘problemen importeren’, zoals Frits Bolkestein de ongebreidelde Nederlandse gastvrijheid al eens omschreef.
Kortom: een enkele reis voor Ali H.!
Drs. P. Kooy, Amsterdam
Tv-waakhonden
Stephan Sanders, je bent de beste en noodzakelijkste columnist van Nederland (naar aanleiding van de column over Bert van der Veer, VN 29).
Jan Verhoeven, Woudrichem
Sterke verhalen
Jee, wat een teleurstelling, dat 29ste nummer. Alweer een flinter­­dun themaatje (“Sterke Verhalen”) dat zo breed wordt uitgesmeerd dat het blad al aan het eind van de dag waarop het bezorgd werd, de papiercontainer in kon. Bah.
Als u werkelijk niet kunt zonder dergelijke flauwiteiten, zou u zich dan niet kunnen beperken tot, zeg, één keer per jaar? En dan laat ik het zogenaamd dubbeldikke eindejaarsnummer natuurlijk buiten beschouwing, want rond die tijd loopt heel medialand met molentjes, en dat u daaraan niet meedoet, is vanzelfsprekend te veel gevraagd.
Jannemieke van de Gein, Woerden