Onjuist
In zijn stukje over Sjaron (VN, 14-1-2006) besmeurt Max van Weezel en passant het Nederlands Palestina Komitee (NPK). Het NPK zou in 1982, na de Israëlische invasie van Libanon, gedemonstreerd hebben onder het motto ‘Dood aan Israël’. Het belegerde Beiroet zou door het NPK vergeleken zijn met het in 1943 in opstand gekomen getto van Warschau. Onjuist, dit is nooit de stijl van het NPK geweest. In werkelijkheid voerde het NPK, in de tot dan toe grootste demonstratie uit zijn geschiedenis, leuzen als ‘Begin, Sharon donder op uit Libanon’, ‘Sancties tegen Israël, nu!’ en ‘Geen vrede zonder de PLO’. Wij dagen Van Weezel uit met harde bewijzen voor bovengenoemde aantijgingen te komen dan wel deze terug te nemen.
Wim Lankamp, voorzitter NPK
Naschrift Max van Weezel.
Wim Lankamp heeft gedeeltelijk gelijk. Ik had verschil moeten maken tussen de officiële leuzen die bij de Libanon-demonstratie in 1982 werden meegedragen en de strijdkreten die door individuele betogers werden aangeheven. Tijdens de betoging schrok ik van wat er geroepen werd: ‘Israël is moord’, ‘Dood aan Israël’ en ‘Zionisme is racisme’. Voor joodse deelnemers aan de demonstratie een confronterende ervaring. De vergelijking tussen Beiroet en Warschau was in pro-Palestijnse kring destijds bon ton. Jasir Arafat zelf trok de vergelijking met enige regelmaat. Het ging me in mijn column om het schetsen van een sfeer waarin de consumptie van een Israëlische avocado voor linkse Nederlanders opeens net zo taboe was als het verorberen van een sinaasappel uit Zuid-Afrika. Beide waren immers afkomstig uit een fascistisch en racistisch land. Ik vind nog steeds dat het Palestina Komitee destijds voedsel aan die overdreven voorstelling van zaken gaf. Maar als Lankamp zich distantieert van de nare teksten die destijds door sommige aanhangers van zijn Komitee werden aangeheven, juich ik dat alleen maar toe.
Kruidvat
Wat lees ik nu bij Arie Storm? (VN, 14-1-2006) ‘Het Kruidvat heeft uitsluitend winkels in de armere gedeelten van de steden.’ Zeg meneer Storm, komt u wel eens buiten dat dorp van u? In de rest van Nederland zit Het Kruidvat vrijwel altijd in de grootste winkelstraat!
Wim Sanders, Sellingen
Bruidsschattenindex
Harm Botje beweert in zijn artikel ‘In Egypte begint de victorie’ (VN, 7-1-2006) dat de bruidsschat in Arabische landen vroeger lager was dan nu. Als oorzaak geeft hij het hogere opleidingsniveau van de hedendaagse Arabische vrouw: hoe hoger de opleiding, des te groter de bruidsschat. Absolute onzin. Tegenwoordig is het belang van de bruidsschat juist op de achtergrond geraakt in het huwelijkse proces in grote delen van de Arabische wereld. In sommige milieus is dit zelfs helemaal verdwenen.
Abdelghani Adli, Amersfoort
Naschrift Harm Botje
De bruidsschat maakt een verplicht onderdeel uit van een islamitisch huwelijkscontract: zonder bruidsschat, hoe groot of klein ook, is er geen geldig huwelijk. Hij kan dus helemaal niet verdwijnen. Die bruidsschat is eigendom van de vrouw, hij is haar verzekering. Er kan worden vastgelegd dat die bruidsschat pas wordt uitbetaald bij echtscheiding of bij het overlijden van de man. Dat laat onverlet dat de hoogte van de bruidsschatten voor opgeleide vrouwen sterk is toegenomen, of die nu meteen uitbetaald wordt of niet.
De zwarte rozen van Bagdad
Dat er op aandringen van de Amerikanen in de Iraakse grondwet is opgenomen dat vijfentwintig procent van de gekozenen vrouw moet zijn (VN, 7-1-2006) klopt niet. Die passage komt wel voor in het eerste grondwetsvoorstel, maar niet meer in het tweede. Het voorstel had trouwens ook niets te maken met de Amerikanen. Oorspronkelijk waren er twee voorstellen. Eén van de seculaire partijen: vijftig procent vrouwen. En een tweede van de islamitische partijen: minimaal vijfentwintig procent vrouwen. De Amerikanen maken zich niet druk over vrouwenrechten in Irak. Wel hebben ze er met succes op aangedrongen om de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens buiten de grondwet te houden. Die zou botsen met hun eigen, beruchte wet die Amerikaanse soldaten vrijwaart van elke aansprakelijkheid voor hun daden in Irak. Ook de vermelding dat Jenan al-Ubaedey een wetsvoorstel heeft ingediend ‘om polygamie opnieuw wettelijk toe te staan’ is niet helemaal accuraat. Polygamie is in Irak nooit wettelijk verboden geweest.
Saieb Khalil, Rotterdam

[email protected]