Arme drommel
We vergeten snel, en soms is dat maar goed. Wie herinnert zich nog onze Ayaan Hirsi Ali, waar zo veel ophef over was en die met de noorderzon naar de VS vertrok, naar die grote rechtse denktank, het American Enterprise Institute? Wie zal straks nog weten wie ook weer die Wilders was, wiens eenmanspartij in rook opging omstreeks de tijd dat hij in diezelfde VS een islamofoob boek uitbracht? Zijn bed is er gespreid, het geld ligt er op hem te wachten.
Islam&#8217;s War against the West and Me (VN 16)! Ooit zichzelf vergeleken met Johan de Witt en Oldenbarnevelt, nu vijand no. 1 van een wereldgodsdienst! Hij mocht het willen, de arme drommel.
Het rijkgeschakeerde Nederland kan na de nachtmerrie van het &#8216;gedogen&#8217; weer normaal doen, tegen iedereen, binnen en buiten. Buitenlandse Zaken zal onder een andere minister de scherven van onze reputatie bij elkaar moeten rapen en er iets toonbaars van maken.
Een dankbare taak.
Niek Biegman, Amsterdam
Fortuyn
Een simpele blik &#8211; via de databank &#8211; op het oeuvre van Jeroen Vullings leert dat van de laatste honderd artikelen van zijn hand niet eenmaal een recensie voorkomt die betrekking heeft op boeken over de Nederlandse politiek. Vullings voelt zich kennelijk veilig bij fictie en maakt slechts af en toe uitstapjes naar non-fictie.
Vrij Nederland-redacteur Jeroen Vullings was mijn collega toen ik zelf jarenlang als politiek redacteur bij het weekblad werkte. Des te opmerkelijker is het dat Vullings, uit de grote berg boeken die hij wekelijks als chef van de Republiek der Letteren ontvangt, juist het politieke boek De jonge Fortuyn van zijn oud-collega eruit vist om te recenseren.
Als Vullings een scherp oordeel heeft over het boek, dan respecteer ik dat. Wat ik wel unfair vind, is dat hij mij als een geldwolf neerzet.
De waarheid is dat ik naast mijn voltijdbaan sinds 2008 in mijn vrije tijd in een studiecel op het IISG aan mijn proefschrift werk. De jonge Fortuyn is een eerste vrucht daarvan. Vorig jaar heb ik een half jaar onbetaald verlof opgenomen. Als kenner van de boekenwereld weet Jeroen Vullings als geen ander dat dit soort boeken zelden kassuccessen zijn. Dit rancuneuze element van de recensie was een nodeloze stoot onder de gordel. Zou het niet veel verstandiger zijn als Vrij Nederland &#8211; het blad dat ik nog altijd een warm hart toedraag &#8211; buitenstaanders boeken van voormalige collega&#8217;s laat recenseren?
Leonard Ornstein
Naschrift Jeroen Vullings: Helaas heeft Ornstein niet zo goed gekeken in mijn &#8216;oeuvre&#8217;, want nog geen jaar geleden recenseerde ik Dick Pels&#8217; &#8216;Het volk bestaat niet. Leiderschap en populisme in de mediademocratie&#8217;. Inderdaad reik ik sneller naar een biografie. Tot dat genre reken ik zijn boek, maar misschien heb ik dat mis.