Hans Hillen

De fotograaf die de fotoserie van Hans Hillen maakte, is of een heel goede, of een beginneling. Daniel Cohen laat Dhr. Hillen, een nogal van zichzelf overtuigd bewindspersoon, poseren op een te klein, lullig, met plastic wasdraad bekleed, metalen zestigerjaren stoeltje. De scène is gesitueerd in de schemer aan de rand van een vijver, omrand met vergrauwde houten tegels. Minister van Defensie Hillen zit er, in het platte, alles vernietigende flitslicht, met zijn armpjes over elkaar, bij als een geslagen hond. Arrogant en ook onzeker! De fotograaf heeft duidelijk een hekel aan de man! Hier vloeien schrijvende en beeldende pers prachtig in elkaar. Op de laatste pagina van het artikel doet de fotograaf het nog eens dunnetjes over. Hij zet de minister, die zich laat zetten, op een donkere stenen trap in een verlaten ruimte. Hij zit daar met een glimlach die geen lach is maar een grijns. Nu begrijp ik waarom er foto’s bij zo’n artikel geplaatst worden. Naar mijn mening een...